โยคะสุตราของปตันจาลี

Yoga Sutras of Patanjali เป็นหนึ่งในหก darshanas ของโรงเรียนฮินดูหรือเวทและควบคู่ไปกับ Bhagavad Gita และ Hatha Yoga Pradipika เป็นเหตุการณ์สําคัญในประวัติศาสตร์ของโยคะ หนังสือเล่มนี้เป็นชุดของคําพังเพย 195 คํา (sutras) ซึ่งเป็นวลีสั้น ๆ ที่ได้รับการออกแบบมาให้ง่ายต่อการจดจํา แม้ว่าจะสั้น แต่ Yoga Sutras เป็นงานที่มีอิทธิพลอย่างมากซึ่งเกี่ยวข้องกับปรัชญาโยคะและการปฏิบัติในปัจจุบันเช่นเดียวกับตอนที่เขียน

เพื่อให้เข้าใจถึงชื่อของงานจําเป็นต้องพิจารณาความหมายของคําสององค์ประกอบ โยคะคําภาษาสันสกฤต, ที่ใช้โดย Patanjali, หมายถึงสภาพจิตใจที่ความคิดและความรู้สึกจะจัดขึ้นในการตรวจสอบ. สุตรา แปลว่า "ด้าย" นี่คือการอ้างอิงถึงหัวข้อของ mala ซึ่ง (พูดเป็นรูปเป็นร่าง) คําพังเพยโยคะที่ประกอบขึ้นเป็นเนื้อหาของงานจะสะดุดเหมือนลูกปัด ด้วยเหตุนี้บางครั้งชื่อเรื่องจะแสดงเป็นภาษาอังกฤษเป็นคําพังเพยโยคะ

Padma Purana นิยามสุตราว่า "สุตราควรมีตัวอักษรน้อย (alpa-akshara) ความหมายที่ชัดเจนเต็มไปด้วยสาระสําคัญ (sara-yukta) กล่าวหลังจากพิจารณาข้อโต้แย้งทั้งหมดสําหรับและต่อต้านมันผิดพลาดและไม่มีสิว"

ตามเนื้อผ้าความเห็นที่โดดเด่นที่สุดคือ Vyasa ซึ่งผลงาน Vachaspati Misra ได้มีส่วนร่วมในคําอธิบายของความเห็นของ Vyasa

การประพันธ์

มีความสับสนว่าปตันจาลีเป็นผู้ประพันธ์หนังสือเล่มนี้ บางคนระบุตัวเขาด้วยไวยากรณ์ที่มีชื่อเดียวกัน แต่วันที่ของนักไวยากรณ์ไม่ตรงกับอายุของงานตามที่กําหนดโดยหลักฐานภายใน มันปลอดภัยที่จะสมมติว่า Sutras ถูกเขียนขึ้นที่ไหนสักแห่งระหว่าง 1,700 และ 2,200 ปีที่ผ่านมาแม้ว่าพวกเขาอาจมีอยู่นานก่อนหน้านั้นในรูปแบบที่ไม่ได้เขียน ประเพณีมีว่า Patanjali เป็นคอมไพเลอร์ แต่ไม่ใช่ผู้เขียนของ Yoga Sutras ก่อนที่ Patanjali จะเขียนพวกเขาลงพวกเขาเรียนรู้จากความทรงจําและส่งต่อจากครูถึงนักเรียนผ่านรุ่น

อย่างไรก็ตาม Patanjali เป็นบุคคลสําคัญในหมู่นักคิดชาวฮินดูที่ยิ่งใหญ่โดยการวัดใด ๆ และแม้ว่าจะไม่ใช่พ่อของโยคะต่อ se แต่เขาเป็นพ่อของ Raja Yoga ในฐานะคอมไพเลอร์อย่างแน่นอน

Patanjali ยังเชื่อกันว่าเป็นชาติของ Ananta พญานา (Skt: ไม่มีที่สิ้นสุด) ที่รู้จักกันดีในตํานานอินเดียเป็นนากาพันหัวที่ทําหน้าที่เป็นโซฟาสําหรับพระเจ้าวิษณุและยังเป็นผู้พิทักษ์สมบัติของโลก

ปรารถนาที่จะสอนโยคะให้โลก, เขากล่าวว่าได้ลดลง (pat) จากสวรรค์เข้าไปในฝ่ามือเปิด (anjali) ของผู้หญิง, ดังนั้นชื่อ Patanjali.

รากปรัชญาและอิทธิพล

Yoga Sutras สร้างขึ้นบนรากฐานของปรัชญา Samkhya และ Bhagavad Gita ใน Yoga Sutras Patanjali กําหนดยึดมั่นในแปด "แขนขา" หรือขั้นตอน (ผลรวมที่ประกอบเป็น "Ashtanga Yoga" ชื่อของบทที่สอง) เพื่อสงบจิตใจและผสานกับไม่มีที่สิ้นสุด แขนขาทั้งแปดนี้ไม่เพียง แต่เป็นระบบหลักศีลธรรมดั้งเดิมที่จารึกโดย Bhagavad Gita แต่อธิบายการปฏิบัติของราชาโยคะในลักษณะที่มีรายละเอียดมากขึ้น

สําหรับส่วนของพวกเขา Yoga Sutras เป็นฐานทางทฤษฎีและปรัชญาของโยคะราชาทั้งหมด มันยังสามารถวันนี้ถือได้คําจํากัดความที่เป็นระเบียบและสมบูรณ์ที่สุดของวินัยราชาโยคะ. นอกจากนี้เส้นทาง "แปดขา" ที่ถูกจารึกโดย Patanjali ได้สร้างรากฐานสําหรับ Tantra Yoga (ระบบโยคะฮินดู, Shiva-Shakti) และพุทธศาสนา Vajrayana (พุทธ Tantra Yoga) ที่เกิดขึ้นหลังจากราชาโยคะ

โยคะ Sutras ไม่เพียง แต่ให้โยคะที่มีพื้นฐานทางปรัชญาอย่างละเอียดและสอดคล้องกัน แต่ในกระบวนการยังชี้แจงแนวคิด esoteric ที่สําคัญมากมาย (เช่นกรรม) ซึ่งเป็นเรื่องธรรมดาของประเพณีทั้งหมดของความคิดอินเดีย

แปดแขนขาของราชาโยคะ

แปด "แขนขา" หรือขั้นตอนคือ: ยามา, นิยามะ, อาสนะ, ปรานายามะ, พระยาฮาระ, ดารานา, ธยานาและซามาดี. ผู้วิจารณ์จํานวนมากแบ่งแปดขั้นตอนเหล่านี้ออกเป็นสองประเภท ยามา, นิยามะ, อาสนะ, ปรานายามะ และปรยาฮาระ ประกอบด้วยประเภทแรก ประเภทที่สองเรียกว่า Samyama ประกอบด้วย Dharana, Dhyana และ Samadhi การแบ่งระหว่างสองประเภทมีอยู่เพราะในสามขั้นตอนที่กล่าวถึงหลังไม่มีความรู้ความเข้าใจในขณะที่ในห้าขั้นตอนแรกความรู้ความเข้าใจมีอยู่

"เนื่องจากไม่มีความรู้ความเข้าใจในสามขั้นตอนนี้ (ed. Dharana, Dhyana, Samadhi) พวกเขาจะไม่ผูกพันตามเวลาหรือการสืบทอด ผลที่ได้คือพวกเขามีอยู่อย่างอิสระและมีอยู่พร้อม ๆ กัน หนึ่งสองหรือสามคนใด ๆ สามารถอยู่ได้ในเวลาเดียวกัน เมื่อสามขั้นตอนมีอยู่พร้อม ๆ กันจะเรียกว่า (ed. Samyamah) การดํารงอยู่พร้อมกัน"

นํามาจากความเห็นเกี่ยวกับ ปฏันจาลี สุตรา ที่ 3.4 โดย อาจารย์ E.K.

Patanjali แบ่ง Yoga Sutras ของเขาออกเป็น 4 บทหรือหนังสือ (สันสกฤต pada) ซึ่งมีคําพังเพยทั้งหมด 195 คําแบ่งดังนี้:

• ซามาดี ปาดา(51 สุตรา)

ซามาดีหมายถึงสภาพที่มีความสุขที่โยคีถูกดูดซึมเข้าสู่หนึ่ง ผู้เขียนอธิบายโยคะแล้ววิธีการบรรลุ samadhi บทนี้มีข้อที่มีชื่อเสียงที่สุด: "Atha yoga anusasanam" ("โยคะเริ่มต้นด้วยวินัย") และ "Yogas citta vritti nirodha" ("โยคะคือการควบคุม citta vrittis" - เช่นความคิดและความรู้สึก)

• สะดานา ปาดา(55 สุตรา)

Sadhana เป็นคําภาษาสันสกฤตสําหรับ "การปฏิบัติ" ที่นี่ผู้เขียนสรุปโยคะสองรูปแบบ: kriya yoga (action yoga) และ ashtanga yoga (โยคะแปดเท่า) Kriya yoga บางครั้งเรียกว่า โยคะกรรมสะท้อนให้เห็นในปรัชญาของ Bhagavad Gita บทที่ 3 ซึ่ง Arjuna ได้รับการสนับสนุนให้กระทําโดยไม่ยึดติดกับผลลัพธ์ของการกระทํา มันเป็นโยคะของการกระทําที่ไม่เห็นแก่ตัวหรือตามที่บางคนได้สังเกตของการบริการ โยคะ Ashtanga ประกอบด้วยระดับต่อไปนี้:

• ยามา= การงดเว้น

นี่คือตัวเลข 5

• ahimsa= การงดเว้นจากความรุนแรง = การไม่ใช้ความรุนแรงต่อทุกคน
• satya= การงดเว้นจากการโกหก = ความจริง
• asteya= การงดเว้นจากการโจรกรรม
• พราหมณ์จรรยา = การงดเว้นจากกิจกรรมทางเพศ = การสบหวิด
• aparigraha= การงดเว้นจากทรัพย์สิน
• นิยามะ= การปฏิบัติตาม

เหล่านี้ยังเป็น 5 ในจํานวน:

• Saucha= ความบริสุทธิ์
• ซานตโซธา = ความคร่งหา
• ทาปาส= ความเข้มงวด
• สวัธยา= การศึกษา
• อิชวรพรานิทธานา= ยอมจํานนต่อพระเจ้า
• อาสนะ – ท่าทางของร่างกาย นี่เป็นชื่อที่นําไปใช้เป็น หนึ่งทําพระคุณโดยพระเจ้าเช่นเดียวกับในอาสนะโพธิธยา
• ปราณยามะ– ควบคุมปราหรือลมหายใจที่สําคัญ
• ประยาฮารา– นามธรรม; " นั่นคือความรู้สึกที่ไม่ได้สัมผัสกับวัตถุของพวกเขาและเช่นเดียวกับที่มันเป็นทําตามธรรมชาติของจิตใจ" - Vyasa
• Dharana– แก้ไขความสนใจในวัตถุเดียว; สมาธิ
• ธยานา– การทําสมาธิ
• Samadhi– รัฐที่ใส่ใจหรือมึนงงสุด ๆ
• วิภูติ ปาดา(55 สุตรา)

วิภูติเป็นคําภาษาสันสกฤตสําหรับ "อํานาจ" หรือ "การสําแดง" หนังสือเล่มนี้อธิบายสถานะ "ที่สูงขึ้น" ของการรับรู้และเทคนิคของโยคะเพื่อให้บรรลุพวกเขา

• ไควัลยา ปาดา(34 สุตรา)

Kaivalya หมายถึง "การแยก" แต่เช่นเดียวกับคําภาษาสันสกฤตส่วนใหญ่ที่ใช้ในทางเทคนิคการแปลนี้ทําให้เข้าใจผิด ในแง่นี้มันหมายถึงการปลดปล่อยการปลดปล่อยใช้แทนกันได้กับ moksha (การปลดปล่อย) ซึ่งเป็นเป้าหมายของโยคะ

เล่มที่ 1 : สติและจิตใต้สํานึก (Samadhi Pada)

ตอนนี้เพื่ออธิบายโยคะ

1. Yoga is the cessation (nirodha) of the fluctuations of mind (chitta vritti).
   2. Then consciousness takes on its true nature.
   3. At other times consciousness is identified with the modes of mind.
   4. There are five such modes which can either be painful or not painful.
   5. The modes are right knowledge, wrong knowledge, imagination, dreamless sleep and memory.
   6. The sources of right knowledge are by direct perception, or by logical analysis, or from the testimony of authorities.
   7. Wrong knowledge is a false interpretation not corresponding with the actual nature of the object.
   8. Imagination is the ideas which arise from knowledge conveyed by words.
   9. Dreamless sleep is the mode of mind during the natural absence of a conscious object.
   10. Memory is the calling up of an object from past experience.
   11. The control of these modes is achieved by practice (abhyasa) and nonattachment (vairagya).
   12. Practice is concentrated effort to keep the mind steady.
   13. It becomes firmly grounded when carried out for a long time without interruptions and with earnest attention.
   14. Nonattachment is the consciousness of being free from desires for worldly things either experienced or heard about.
   15. The highest nonattachment comes from the knowledge of the Soul ( Purusha ) which brings victory over the three modes of material nature (gunas – Tamas, Rajas and Sattva).
   16. The first level of superconsciousness (samprajnata samadhi) is attained progressively in four stages. These are by questioning, by discrimination, by the experience of supreme bliss, and finally by the realisation of the unity of the universe with consciousness.
   17. In the higher level (asamprajnata samadhi) there is an absence of all modes of mind and only subconscious impressions (samskaras) are retained in the mind. This comes from the constant practice of the highest type of nonattachment.
   18. Its inferior form is attained by those who are beyond consciousness of the body but become merged in Nature (prakritilayanam)
   19. For others this samadhi is attained by total trust, great energy, recollection, regular practise of meditation, and discriminative knowledge.
   20. This samadhi is soon achieved by those who practise intensively.
   21. Even these will gain superior results depending on whether they do mild, moderate, or extremely intensive practice.
   22. Perfection is also attained by devotion to the Lord (Ishvara pranidhanad).
   23. Ishvara is a special Purusha untouched by afflictions, actions and their results, or unconscious tendencies.
   24. In Ishvara the seed of knowledge is developed to its utmost limit.
   25. Being beyond time Ishvara is the Master of masters.
   26. The word expressing Ishvara is Aum (or OM).
   27. One should constantly repeat and listen attentively to Aum while meditating on its meaning.
   28. From this comes the awakening of a higher consciousness, and also the destruction of the obstacles to meditation.
   29. The obstacles, or mental distractions, are sickness, laziness, doubt, lack of attention and enthusiasm, lack of energy, sensuality, false perception, and failure to attain or maintain concentration.
   30. The symptoms of a distracted mind are grief, anxiety, trembling, and irregular breathing.
   31. To overcome these symptoms one should meditate on one particular truth (ekatattva).
   32. By cultivating feelings of friendship toward the happy, compassion toward the unhappy, joy toward the virtuous, and indifference toward the wicked, the mind becomes purified and calm.
   33. Also the mind becomes calm by regulating the expulsion and retention of the breath (pranayama).
   34. Or the mind becomes controlled and stable through the changes produced by extraordinary sense perceptions.
   35. Or by meditating on the shining Inner Light (jyotismatee) which is beyond all suffering.
   36. Or by meditating on one who has attained desirelessness.
   37. Or by meditating on the subconscious knowledge gained from dreams or dreamless sleep.
   38. Or by meditating on anything which particularly appeals.
   39. By such meditations the yogi gains mastery over all from the atomic to the infinite.
   40. The yogi whose mind retains only one object of concentration becomes identified with either the knowable object, the method of knowing, or the knower, as pure crystal becomes coloured by objects placed nearby.
   41. The first stage of this mode of concentration is when the name, meaning, and knowledge of an object are intermingled. This is called superconsciousness “with questioning” (savitarka samadhi).
   42. The second stage, superconsciousness “beyond questioning” (nirvitarka samadhi), is attained when memory is so controlled that the object of concentration is known directly without interference from memories of it.
   43. Two higher stages of superconsciousness where the object of concentration is a subtle element (suksam visayam) are explained in a similar way. These are superconsciousness “with meditation” (savichara samadhi) and superconsciousness “beyond meditation” (nirvichara samadhi).
   44. The province of the subtle elements extends up to the very essence of Nature ( prakriti ). [See Book I:16 link.]
   45. All these stages of superconsciousness are called samadhis “with seed”.
   46. With the pure flow of consciousness in nirvichara samadhi comes a spiritual clarity.
   47. And in this stage discriminative knowledge becomes identical with natural law.
   48. Because this discriminative knowledge is specific and complete, it differs in essence from knowledge gained from scriptures or by logical analysis.
   49. The mental impression arising from nirvichara samadhi prevents all other impressions.
   50. With the control even of that impression all impressions cease and that samadhi is called “without seed” (nirvikalpa samadhi).

เล่มที่ 2 : วิธีบรรลุโยคะ (Sadhana Pada)

1. วิธีการปฏิบัติเพื่อให้บรรลุโยคะ(สหภาพของจิตสํานึกกับอนันต์) จะผ่านสาขาวิชา ascetic (ทาปาส ), การศึกษาและการทําสมาธิใน Aum (Svadhyaya), และโดยการอุทิศตนเพื่อพระเจ้า (Ishvara) [ดูหนังสือ I:23-28]5D; เหล่านี้เป็นขั้นตอนเบื้องต้น (โยคะ kriya)
2. วัตถุประสงค์ของโยคะ kriya คือการนําเกี่ยวกับ superconsciousness และเพื่อลดความทุกข์
3. ความทุกข์คือความไม่รู้จิตสํานึกอัตตาความปรารถนาความเกลียดชังและสัญชาตญาณการเกาะติดชีวิต
4. ความไม่รู้เป็นสาเหตุของความทุกข์อื่น ๆ ไม่ว่าพวกเขาจะอยู่เฉยๆ (อยู่ในรูปแบบที่มีศักยภาพในจิตใต้สํานึก) อ่อนแอ (แสดงผลการไม่ผ่าตัดผ่านการทําสมาธิ) เอาชนะ (โยคีตอบโต้พวกเขาโดยปลูกฝังแนวโน้มตรงข้าม) หรือการผ่าตัดอย่างเต็มที่
5. ความไม่รู้เป็นเรื่องเกี่ยวกับไม่ใช่นิรันดร์เป็นนิรันดร์, ไม่บริสุทธิ์เป็นบริสุทธิ์, ความทุกข์เป็นที่น่าพึงพอใจ, และไม่ตนเองเป็นตนเอง.
6. จิตสํานึกอัตตาเป็นการระบุที่ชัดเจนของ Perceiver ด้วยเครื่องมือของการรับรู้
7. ความปรารถนาคือซึ่งอาศัยอยู่ตามความสุข
8. ความเกลียดชังคือซึ่งอาศัยอยู่กับความเจ็บปวด
9. สัญชาตญาณการเกาะติดชีวิตผุดขึ้นจากธรรมชาติของตัวเองยังคงอยู่ในความฉลาด
10. เมื่อความทุกข์อยู่ในรูปแบบที่มีศักยภาพพวกเขาควรจะเอาชนะโดยการแก้ไขพวกเขาในสาเหตุธรรมชาติของพวกเขา (prakriti)
11. ผลกระทบขั้นต้นที่เกิดจากความทุกข์ในรูปแบบการผ่าตัดอย่างเต็มที่ของพวกเขาควรจะเอาชนะโดยการทําสมาธิ
12. ผลของประสบการณ์ที่ผ่านมาของความทุกข์คือแนวโน้ม (กรรม) จะถูกเก็บไว้ในจิตใต้สํานึกซึ่งทําให้เกิดความทุกข์ทรมานทั้งในชีวิตนี้และชีวิตที่จะมาถึง
13. ตราบใดที่คลังเก็บของกรรมมีอยู่พวกเขาจะมีผลในการเกิดครั้งต่อไปความยาวของชีวิตและประสบการณ์ของความสุขและความเจ็บปวด
14. ผลไม้เหล่านี้จะส่งผลให้เกิดความสุขหรือความเจ็บปวดตามสาเหตุของพวกเขามาจากคุณธรรมหรือรอง
15. แต่สําหรับโยคีที่เลือกปฏิบัติประสบการณ์วัสดุทั้งหมดถือว่าเจ็บปวดเนื่องจากโหมดวัสดุสามโหมด (guna vritti) ผลกระทบที่เจ็บปวดจากการเปลี่ยนแปลงความวิตกกังวลและแนวโน้มใหม่ (samskaras) เกิดขึ้น
16. สิ่งที่ควรหลีกเลี่ยงคือความเจ็บปวดยังไม่มา
17. สาเหตุของอาการปวดที่หลีกเลี่ยงได้คือการระบุผู้มีประสบการณ์กับวัตถุแห่งประสบการณ์
18. โลกวัตถุประสงค์มีลักษณะของการส่องสว่างกิจกรรมและความมั่นคง ( เช่นสามโหมดของธรรมชาติวัสดุ (gunas) และประกอบด้วยองค์ประกอบทางกายภาพเช่นเดียวกับความรู้สึก จุดประสงค์ของมันเพื่อประโยชน์ของประสบการณ์และการปลดปล่อยผู้มีประสบการณ์
19. สี่ด้านของธรรมชาติเป็นขั้นต้น (หรือทั่วไป) ละเอียดอ่อน (หรือเชี่ยวชาญ) เมื่อแก้ไขได้ (หรือดั้งเดิม) และไม่สามารถแก้ไขได้ (หรือไม่เปิดเผย)
20. The Seer (Purusha) แม้ว่าจิตสํานึกที่บริสุทธิ์เท่านั้นแต่มองผ่านความรู้สึกและจิตใจซึ่งกลายเป็นสีโดยวัตถุ [ดูหนังสือ I:16,41]
21. จักรวาลที่มองเห็นได้มีอยู่เพื่อประโยชน์ของผู้หยูด
22. แม้ว่าจักรวาลที่มองเห็นได้ได้หยุดอยู่สําหรับผู้ที่ประสบความสําเร็จในการตรัสรู้ แต่ก็ยังมีอยู่เพราะมันเป็นเรื่องธรรมดาสําหรับประสบการณ์อื่น ๆ ทั้งหมด
23. ความสัมพันธ์ระหว่าง Seer และธรรมชาติ (Prakriti) เป็นของเจ้าของและเป็นเจ้าของและสิ่งนี้ทําให้เกิดการระบุตัวตนเองและไม่ตนเอง [ดูลิงก์ Book I:16]
24. สาเหตุของการระบุนั้นคือความไม่รู้
25. เมื่อความไม่รู้นี้หายไปบัตรประจําตัวจะถูกลบออกและ Seer บรรลุการปลดปล่อย (kaivalya)
26. ความไม่รู้นี้ (และการระบุที่ตามมา) จะถูกลบออกโดยความรู้การเลือกปฏิบัติที่ไม่เปลี่ยนแปลงของ Seer และธรรมชาติ
27. โยคีพัฒนาความรู้ที่สมบูรณ์แบบนี้ผ่านเจ็ดขั้นตอน
28. การปฏิบัติของสิ่งที่ยอมจํานนต่อ โยคะให้แสงของความรู้ที่ทําลายสิ่งสกปรกที่ป้องกันความรู้ที่เลือกปฏิบัติอย่างสมบูรณ์
29. สิ่งที่ยอมจํานนต่อโยคะ (เรียกว่าแปดแขนขาของโยคะ) คือ:

• ยามา – ความยับยั้งชั่งใจทางจริยธรรม
• นิยามะ – การปฏิบัติตามจริยธรรม
• อาสนะ – ท่าทาง
• Pranayama – ลมหายใจและการควบคุม ปราณ.
• Pratyahara – การควบคุมประสาทสัมผัสโดยการถอนตัวของปราจากพวกเขา
• Dharana – ความเข้มข้นจุดเดียว
• ธยานา – ความเข้มข้นไม่ขาดตอน (การทําสมาธิ)
• Samadhi – สํานึกสุดยอด

30. ยามาสเป็น nonviolence (ahimsa), ความจริง (satya), ไม่ขโมย (asteya), continence (bramacharya), และ nonpossessiveness (aparigraha)
31. การปฏิบัติเหล่านี้ไม่ได้ถูก จํากัด ด้วยอันดับสถานที่เวลาหรือสถานการณ์ พวกเขาเป็นคําปฏิญาณที่ยิ่งใหญ่สากล
32. niyamas มีความบริสุทธิ์ (saucha), contentment (santosha), สาขา ascetic (ทาปาส), การศึกษาและการทําสมาธิและการอุทิศตนเพื่อ Ishvara [ดูหนังสือ II:1 เกี่ยวกับโยคะคริยา]
33. เพื่อต่อต้านทัศนคติที่ทําลายล้างหนึ่งควรปลูกฝังความคิดของชนิดตรงกันข้าม
34. ทัศนคติที่ทําลายล้างเหล่านี้เช่นความคิดของความรุนแรงไม่ว่าพวกเขาจะทําทําให้เกิดการทําเช่นนั้นหรือเพียงแค่ได้รับการอนุมัติจาก; ไม่ว่าจะเกิดจากความโลภความโกรธหรือนําหน้าด้วยความไม่รู้ และไม่ว่าจะไม่รุนแรงปานกลางหรือรุนแรงจะส่งผลให้เกิดความทุกข์ทรมานและความไม่รู้ที่ไม่มีที่สิ้นสุด ดังนั้นเราควรปลูกฝังความคิดของชนิดตรงกันข้าม
35. เมื่อการไม่ละเมิดถูกสร้างขึ้นอย่างมั่นคงแล้วสิ่งมีชีวิตทั้งหมดจะหยุดรู้สึกถึงความเป็นมาต่อหน้าคนๆหนึ่ง
36. เมื่อความจริงถูกสร้างขึ้นอย่างมั่นคงแล้วการกระทําทั้งหมดจะเกิดผล
37. เมื่อการไม่ขโมยถูกสร้างขึ้นอย่างมั่นคงแล้วความเจริญรุ่งเรืองทั้งหมดก็ใกล้เข้ามา
38. เมื่อ continence ถูกสร้างขึ้นอย่างมั่นคงแล้วความแข็งแรงจะได้รับ
39. เมื่อ nonpossessiveness ถูกสร้างขึ้นอย่างมั่นคงแล้วความรู้เกี่ยวกับชีวิตในอดีตจะได้รับ
40. จากความบริสุทธิ์มาปกป้องร่างกายของตัวเองและ disinclination สําหรับการติดต่อกับผู้อื่น
41. ในการทําให้บริสุทธิ์ของโหมดสติของการส่องสว่าง (sattva) หนึ่งได้รับความเงียบสงบพลังของความเข้มข้นจุดเดียวการควบคุมความรู้สึกและการออกกําลังกายสําหรับการรับรู้โดยตรงของตัวเอง
42. ความเพลิดเพลินนํามาซึ่งความสุขสูงสุด
43. วินัย ascetic นําความสมบูรณ์แบบของร่างกายและความรู้สึกเนื่องจากการทําลายสิ่งสกปรก
44. โดยการศึกษาและการทําสมาธิมาตระหนักโดยตรงของ Deity ที่ต้องการอย่างใดอย่างหนึ่ง.
45. โดยการอุทิศตนเพื่อ Ishvara มาความสมบูรณ์แบบของการทําสมาธิ (samadhi) [ดูหนังสือ I:23-28]
46. ท่าทาง ( อาสนะ) ควรมั่นคงและน่ารื่นรมย์
47. อาสนะจะเชี่ยวชาญโดยความพยายามผ่อนคลายและยังคงไม่ทราบของร่างกาย
48. จากที่หนึ่งจะไม่ถูกรบกวนโดย dualities (เช่นคู่ของตรงข้ามเช่นร้อน / เย็นความสุข / ความเจ็บปวด ฯลฯ )
49. ในอาสนะที่เชี่ยวชาญมีต่อไปนี้การควบคุมการเคลื่อนไหวของแรงบันดาลใจและวันหมดอายุซึ่งเรียกว่า pranayama
50. โหมดของ pranayama คือเมื่อลมหายใจถูกยับยั้งภายนอก (เช่นหลังจากหมดอายุ) หรือภายใน (เช่นหลังจากแรงบันดาลใจ) หรือทั้งหมด (เช่นในการเคลื่อนไหวกลาง) แต่ละโหมดถูกควบคุมโดยสถานที่ (เช่นสถานที่ในร่างกายที่ปราจัดขึ้น) ตามระยะเวลาที่ถือและตามจํานวนครั้งที่ดําเนินการซึ่งอาจยาวหรือสั้น
51. โหมดที่สี่ของ pranayama คือลมหายใจหรือปราการยับยั้งชั่งใจระหว่างทรงกลมด้านนอกและด้านใน
52. จากความเชี่ยวชาญของ pranayama มากําจัดความไม่รู้ครอบคลุมแสงของจิตสํานึกที่สูงขึ้น
53. และสมรรถภาพของจิตใจสําหรับความเข้มข้นจุดเดียว (Dharana)
54. เมื่อพลังงานทางจิตที่ใช้โดยประสาทสัมผัสถูกถอนออกจากวัตถุความรู้สึกของพวกเขาแล้วมันจะกลายเป็นเหมือนกับพลังงานทางจิต กระบวนการนี้เรียกว่าpratyahara
55. จากที่มาถึงการควบคุมสูงสุดมากกว่าความรู้สึก

เล่มที่ 3 : อํานาจ (วิภูติ พาดา)

1. ดารากําลังมุ่งเน้นความสนใจของจิตใจในสถานที่หรือวัตถุเฉพาะ
2. เมื่ออยู่ในธรรมาณีกระแสความคิดจะต่อเนื่องเรียกว่า ธยานา
3. เมื่ออยู่ในธยาณะวัตถุแห่งสมาธิจะเห็นได้ในแสงของตัวเองโดยปราศจากการบิดเบือนโดยจิตใจเรียกว่า สมาบัติ
4. สามสิ่งนี้ทํางานร่วมกันเรียกว่า Samyama
5. จากความเชี่ยวชาญของที่มาแสงของความรู้การเลือกปฏิบัติ
6. การประยุกต์ใช้ความรู้การเลือกปฏิบัติคือการค้นพบรัฐที่สูงขึ้นและสูงขึ้น
7. ทั้งสามนี้เป็นวิธีภายในหรือโดยตรงกับ โยคะเมื่อเปรียบเทียบกับห้าแขนขาแรก (เรียกว่าวิธีการภายนอก)
8. แต่ทั้งสามนี้เป็นวิธีภายนอกเมื่อเทียบกับ samadhi "ไม่มีเมล็ด" (nirvikalpa samadhi) [ดูหนังสือ I:51]
9. โดยการควบคุมสติสถานะที่ไม่ใช่สมาธิ (vyutthana) หายไปเป็นคลื่นของการควบคุมทางจิตถูกสร้างขึ้น ช่วงเวลาของการควบคุมเมื่อจิตใจเกี่ยวข้องกับทั้งสองรัฐเรียกว่าโหมดการควบคุม (nirodhaparinamah)
10. เมื่อโหมดนี้กลายเป็นการไหลสม่ําเสมอจิตใจจะสงบสุขเนื่องจากธรรมชาติโดยธรรมชาติ
11. เมื่อจิตใจถึงโหมดของ samadhi (samadhiparinamah) ความหลากหลายของจักรวาลที่ชัดเจนจะหายไปและความสามัคคีของมันเกิดขึ้น
12. เมื่อจิตใจถึงโหมดของจุดเดียว (ekagrataparinamah) คลื่นจิตที่ได้ลดลงจะคล้ายกับคลื่นที่เพิ่มขึ้น
13. ในทํานองเดียวกันการเปลี่ยนแปลงสามเท่าในรูปแบบตัวละครและสถานะเกี่ยวกับองค์ประกอบและความรู้สึกจะอธิบาย
14. สาร (dharmi) คือการเปลี่ยนแปลงคุณสมบัติ (ธรรมะ) ทั้งในอดีตปัจจุบันหรือยังไม่มา
15. ผลของการสืบทอดการเปลี่ยนแปลงกลายเป็นสาเหตุของการเปลี่ยนแปลงที่ตามมา
16. โดย Samyama เกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงสามเท่าได้อธิบายความรู้กําไรหนึ่งเกี่ยวกับอดีตและอนาคตแล้ว
17. โดย Samyama เกี่ยวกับความแตกต่างระหว่างชื่อวัตถุที่มีชื่อและความคิดของมัน - สามด้านปกติถือว่า intermingled - มาเข้าใจเสียงของสิ่งมีชีวิตทั้งหมด
18. โดย Samyama เกี่ยวกับความประทับใจจิตใต้สํานึก (samsara) หนึ่งได้รับความรู้ของชีวิตก่อนหน้านี้
19. โดย Samyama ในกระบวนการทางจิตหนึ่งได้รับความรู้เกี่ยวกับจิตใจของผู้อื่น
20. แต่ไม่ใช่เนื้อหาของจิตใจอื่น ๆ เนื่องจากเป้าหมายจะไม่ถูกระบุด้วยชีวิตของผู้อื่น
21. โดย Samyama ในรูปแบบของร่างกายพลังของการสังเกตรูปแบบนั้นจะถูกตรวจสอบเนื่องจากแสงของมันถูกแทนที่จากสายตาของผู้สังเกตการณ์ สิ่งนี้เรียกว่าพลังของการปกปิด
22. นอกจากนี้โดยสิ่งนี้พลังของการปกปิดคําพูดจะอธิบาย
23. โดย Samyama เกี่ยวกับการกระทํา ( กรรม) ซึ่งจะให้ผลอย่างใดอย่างหนึ่งเร็วหรือมากในภายหลังหรือจาก portents ของสิ่งที่เกิดขึ้นพิเศษมาความรู้เกี่ยวกับเวลาแห่งความตาย
24. โดย Samyama เกี่ยวกับความเป็นมิตรความเห็นอกเห็นใจ ฯลฯ [อ้างถึง Book I:33] เกิดขึ้นผลของทัศนคติเหล่านี้
25. โดย Samyama เกี่ยวกับอํานาจต่าง ๆ เช่นความแข็งแรงของช้างหนึ่งได้รับความแข็งแรงนี้.
26. โดย Samyama บนแสงภายในที่ส่องแสง [หมายถึงหนังสือ I:36] มาความรู้เกี่ยวกับสิ่งที่ลึกซึ้งซ่อนเร้นหรือห่างไกล
27. โดย Samyama บนดวงอาทิตย์มาความรู้ของโลก
28. โดย Samyama บนดวงจันทร์มาความรู้ของระบบดาว
29. โดย Samyama บนดาวขั้วโลกมาความรู้เกี่ยวกับการเคลื่อนไหวของดาว
30. โดย Samyama บนสะดือมาความรู้เกี่ยวกับระบบของร่างกาย
31. โดย Samyama บนโพรงของลําคอหนึ่งยังคงหิวและความกระหาย
32. โดย Samyama บนเส้นประสาทที่เรียกว่า kurma (ตั้งอยู่ด้านล่างโพรงของลําคอ) มาแน่นสมบูรณ์ของร่างกาย
33. โดย Samyama บนแสงที่ส่องแสงจากรูรับแสงในกะโหลกศีรษะมารับรู้โดยตรงของความเป็นอยู่ที่สมบูรณ์แบบ (siddha)
34. หรือโดย Samyama เกี่ยวกับแสงของความรู้ที่ใช้งานง่าย (pratibhad) มาความรู้ทั้งหมด (เช่นความรู้การเลือกปฏิบัติ)
35. โดย Samyama ในหัวใจมาความรู้เกี่ยวกับเนื้อหาของจิตใจ
36. ความเพลิดเพลินมาจากความล้มเหลวในการแยกแยะระหว่างโหมดสติของการส่องสว่าง (sattva) และ Purusha สิ่งเหล่านี้แตกต่างกันอย่างแน่นอนเพราะ sattva มีอยู่เพื่อประโยชน์ของ Purusha โดยการทํา Samyama เกี่ยวกับความเป็นอิสระของ Purusha มาความรู้เกี่ยวกับธรรมชาติของ Purusha [ดูลิงก์ Book I:16]
37. จากการที่ Samyama มาการรับรู้เหนือธรรมชาติของการได้ยินความรู้สึกของการสัมผัสวิสัยทัศน์รสชาติและกลิ่น
38. เหล่านี้เป็นอุปสรรคต่อ samadhi แต่อํานาจเหนือธรรมชาติในสถานะที่ไม่ใช่สมาธิ (vyutthana)
39. โดยการผ่อนคลายสาเหตุของความเป็นทาส (ผ้าพันแผล ) และโดยความรู้เกี่ยวกับการไหลของกระแสที่สําคัญและจิตใจ (chitta) หนึ่งได้รับพลังของการเข้าสู่ร่างกายของผู้อื่น
40. โดยการควบคุมudana ปัจจุบันที่สําคัญ(ผ่าน Samyama) หนึ่งสามารถผ่านน้ําโคลนหนาม ฯลฯ และปล่อยให้ร่างกายที่จะ
41. โดยการควบคุมsamana ปัจจุบันที่สําคัญ(ผ่าน Samyama) หนึ่งปรากฏล้อมรอบด้วยแสงที่ลุกโชติภาพ
42. โดย Samyama เกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างหูและพื้นที่ (akasha) มาได้ยินเหนือธรรมชาติ
43. โดย Samyama เกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างร่างกายและพื้นที่ร่างกายจะกลายเป็นแสงเป็นผ้าฝ้ายและหนึ่งสามารถเดินผ่านอากาศ
44. โดย Samyama ในโหมดของกิจกรรมทางจิตภายนอกร่างกายที่เรียกว่า disembodiedness ใหญ่ (mahavideha) มาทําลายของครอบคลุมของแสงของจิตสํานึก
45. โดย Samyama เกี่ยวกับธรรมชาติขั้นต้นของพวกเขา (sthula) คุณลักษณะที่จําเป็นของพวกเขา (svarupa) ธรรมชาติที่ละเอียดอ่อนของพวกเขา (suksama) คุณสมบัติญาติของพวกเขา (anvaya) และวัตถุประสงค์ของพวกเขา (arthavattva) มาเชี่ยวชาญองค์ประกอบ (bhuta)
46. จากความเชี่ยวชาญนั้นมาถึงแปดความสมบูรณ์แบบที่ยิ่งใหญ่ (mahasiddhi) ความเป็นเลิศของร่างกายและจิตสํานึกของคุณสมบัติที่ทําลายไม่ได้
47. ความเป็นเลิศของร่างกายประกอบด้วยผิว, ความงาม, ความแข็งแรง, และความแข็งเช่น adamant.
48. โดย Samyama เกี่ยวกับคุณสมบัติของประสาทสัมผัสซึ่งเป็นตัวรับเฉพาะ (grahana) คุณลักษณะที่จําเป็นของพวกเขา (svarupa) ความรู้เกี่ยวกับตนเอง (asmita) คุณสมบัติญาติของพวกเขา (anvaya) และวัตถุประสงค์ของพวกเขา (arthavattva) มาเชี่ยวชาญประสาทสัมผัส
49. จากสิ่งนั้นได้รับความเร็วของจิตใจ (เช่นพลังในการเคลื่อนย้ายร่างกายให้เร็วที่สุดเท่าที่จิตใจ) พลังของการรับรู้โดยไม่มีความรู้สึกทางร่างกายและชัยชนะเหนือธรรมชาติ [สิ่งเหล่านี้เรียกว่าความสมบูรณ์แบบเหมือนน้ําผึ้ง (madhupratika) - จากความเห็นของ Vyasa]
50. โดย Samyama บนหลักการที่ใส่ใจ (sattva) เป็นที่ประจักษ์โดยเครื่องมือภายใน (antakarana) มาความรู้การเลือกปฏิบัติของ sattva และ Purusha จากสิ่งนี้ได้รับอํานาจสูงสุดเหนือการดํารงอยู่และความรู้ที่โดดเด่นของทุกหน่วยงาน สิ่งนี้เรียกว่า "ปราศจากความทุกข์ทรมาน" (visoka)
51. โดย nonattachment แม้กระทั่งอํานาจเหล่านี้มาทําลายเมล็ดพันธุ์ของพันธนาการที่นําไปสู่การปลดปล่อย (kaivalya)
52. เมื่อ allured โดยมนุษย์ซีเลสเชียล [เช่น. beings ที่ได้กลายเป็น "ผสานในธรรมชาติ" – ดู หนังสือ I:19] หนึ่งไม่ควรสร้างสิ่งที่แนบมาใด ๆ หรือแสดงความประหลาดใจเช่นนี้อีกครั้งอาจนําไปสู่ความไม่รู้.
53. โดย Samyama ในช่วงเวลาที่แยกไม่ออกและคําสั่งของพวกเขามาความรู้การเลือกปฏิบัติ [อ้างถึงหนังสือ II:27]
54. จากที่หนึ่งสามารถแยกแยะระหว่างสองวัตถุที่คล้ายกันซึ่งไม่สามารถแยกแยะได้โดยคลาสคุณสมบัติเฉพาะหรือตําแหน่ง
55. การประหยัดนี้ (เช่นจากการเป็นทาสของความไม่รู้) ความรู้การเลือกปฏิบัติรวมถึงวัตถุทั้งหมดและทุกแง่มุมของพวกเขาพร้อมกัน
56. เมื่อหลักการสติ สัตตวาและ ปุรุชา มีความบริสุทธิ์เท่าเทียมกันแล้วการปลดปล่อย (kaivalya) จะบรรลุ

เล่มที่ 4 : การปลดปล่อย (Kaivalya Pada)

1. อํานาจเหนือธรรมชาติอาจได้รับทั้งผ่านการเกิดหรือโดยใช้ยาเสพติดหรือผ่าน (ศักดิ์สิทธิ์) chants (มนต์) หรือโดยสาขาวิชา ascetic (ทาปาส ) หรือจากรัฐสํานึก (samadhi)
2. การเปลี่ยนจากชั้นเรียนหนึ่งไปเป็นอีกชั้นหนึ่งมาจากการไหลเข้าของธรรมชาติ
3. การกระทําไม่ใช่สาเหตุที่แท้จริงของการเปลี่ยนแปลงนี้ แต่พวกเขาทําลายอุปสรรคที่ยึดการไหลของธรรมชาติเช่นเดียวกับที่เกษตรกรสามารถเปิดประตูชลประทานเพื่อให้น้ําไหลผ่าน
4. Mindstuff (chittam) ถูกสร้างขึ้นจากวัสดุของจิตสํานึกในตนเอง (asmita) [ต้องการข้อคิดเห็น]
5. กิจกรรมหลายอย่างของจิตใจที่สร้างขึ้นจํานวนมากถูกควบคุมโดยจิตใจดั้งเดิม
6. มีเพียงจิตใจที่บรรลุผ่านการทําสมาธิเท่านั้นที่ปราศจากความปรารถนา
7. การกระทํา (กรรม )ของโยคีไม่บริสุทธิ์หรือมืด สําหรับคนอื่น ๆ พวกเขามีทั้งบริสุทธิ์บริสุทธิ์และมืดหรือมืด
8. จากคลังเก็บของไดรฟ์ ( กรรม) เฉพาะแนวโน้มเหล่านั้นเกิดขึ้นซึ่งสามารถมีผล
9. มีความติดต่อกันระหว่างหน่วยความจําและการแสดงผลจิตใต้สํานึก (samsara) ซึ่งไม่แตกต่างกันแม้ว่าจะคั่นด้วยชั้นเรียนพื้นที่และเวลา
10. ความประทับใจเหล่านี้ไม่มีจุดเริ่มต้นเนื่องจากความปรารถนาเป็นนิรันดร์
11. ความประทับใจทั้งหมดเหล่านี้ถือกันตามสาเหตุ (ความทุกข์และผลลัพธ์ของพวกเขา [ดูหนังสือ II:3]) ผล (ประสบการณ์แห่งความสุขและความเจ็บปวด [ดูหนังสือ II:13]), substratum (จิตใจที่ "สนับสนุน" ความประทับใจ) และวัตถุ (ความรู้สึกวัตถุซึ่งก่อให้เกิดความประทับใจ); ในกรณีที่ไม่มีสิ่งเหล่านี้ความประทับใจจะถูกทําลาย
12. วัตถุยังคงรักษาธรรมชาติที่จําเป็นของพวกเขา แต่มีการเปลี่ยนแปลงในคุณภาพจากอดีตถึงอนาคต
13. คุณสมบัติเป็นที่ประจักษ์หรือละเอียดอ่อนเป็นธรรมชาติของโหมดวัสดุทั้งสาม
14. เนื่องจากความสามัคคีของการเปลี่ยนแปลงใน gunas มีความสามัคคีในวัตถุทั้งหมด
15. วัตถุยังคงเหมือนเดิมแม้ว่าการรับรู้จะแตกต่างกันโดยจิตใจที่แตกต่างกัน
16. และวัตถุไม่สามารถกล่าวได้ว่าขึ้นอยู่กับจิตใจเดียวเนื่องจากในกรณีที่ไม่มีความคิดนั้นจะเกิดอะไรขึ้นกับวัตถุ?
17. วัตถุเป็นที่รู้จักหรือไม่รู้จักจิตใจตามจิตใจได้รับผลกระทบหรือไม่ได้รับผลกระทบจากการระบายสี
18. เพราะ Purusha – ต้นแบบของจิตใจ – ไม่ได้รับผลกระทบ, ทุกโหมดของจิตใจเป็นที่รู้จักกันเสมอ.
19. จิตใจไม่ได้ส่องสว่างในตัวเองเพราะมันรู้
20. และเป็นไปไม่ได้ที่จิตใจจะรับรู้ทั้งตัวเองและวัตถุความรู้สึกในเวลาเดียวกัน
21. หากส่วนหนึ่งของจิตใจเป็นที่จดจําโดยส่วนอื่นแล้วส่วนนั้นจะรู้โดยส่วนที่สามและอื่น ๆ ซึ่งจะส่งผลให้เกิดความสับสนของความทรงจํา
22. Purusha แม้ว่าตัวเองจะไม่เปลี่ยนแปลงสะท้อนให้เห็นในความคิดความเข้าใจซึ่งจึงใช้รูปแบบของความฉลาดบริสุทธิ์ของ Purusha
23. จิตใจที่ระบายสีโดย Seer (Purusha) และที่เห็นสามารถเข้าใจจักรวาลวัตถุประสงค์ทั้งหมด
24. แม้ว่าจะมีการติดตั้งและแตกต่างกันด้วยแนวโน้มและความประทับใจนับไม่ถ้วน แต่จิตใจมีอยู่เพื่อประโยชน์ของคนอื่น (เช่น Purusha) เพราะมันทํางานในความสัมพันธ์
25. สําหรับคนที่มีการรับรู้ที่ลึกซึ้ง (ความคิดที่ผิดพลาดของ) ตัวตนของจิตใจและ Purusha หยุดอย่างสมบูรณ์
26. แน่นอนในเวลานั้นจิตใจของคนที่มีความรู้การเลือกปฏิบัติดังกล่าวกลายเป็นที่เงียบสงบและมุ่งสู่การปลดปล่อย (kaivalya)
27. ความคิดอื่น ๆ ที่เกิดขึ้นในช่วงเวลาจิตใจนั้นมาจากความประทับใจจิตใต้สํานึก (samsaras)
28. การกําจัดสิ่งเหล่านี้ในลักษณะเดียวกับที่อธิบายไว้สําหรับความทุกข์ [ดูหนังสือ II:10]
29. เมื่อหนึ่งเป็นอิสระจากความปรารถนาสําหรับผลไม้ใด ๆ แม้ในสถานะของการส่องสว่างสูงสุดแล้วจากความรู้อย่างต่อเนื่องและต่อเนื่องมาสถานะของจิตสํานึกที่เรียกว่า "เมฆแห่งคุณธรรม" (dharmameghah samadhi)
30. จากที่มาถึงการหยุดชะงักของความทุกข์และผลของการทํางาน
31. และในเวลานั้นเพราะความไม่มีที่สิ้นสุดของความรู้ของจิตใจที่ปราศจากการปกปิดทั้งหมดจากความทุกข์จักรวาลที่รู้ได้ปรากฏเล็ก ๆ
32. จากนั้นเมื่อบรรลุวัตถุประสงค์แล้วโหมดต่อเนื่องของธรรมชาติของวัสดุ (gunas) ก็สิ้นสุดลง
33. การสืบทอดการเปลี่ยนแปลงประกอบด้วยลําดับต่อเนื่องของช่วงเวลาที่ได้รับการยอมรับว่าแตกต่างกันในตอนท้ายของการเปลี่ยนแปลง (ของชุด)
34. การปลดปล่อย (kaivalya) คือเมื่อสามโหมดของธรรมชาติทางวัตถุที่ไม่จําเป็นเพื่อประโยชน์ของ Purusha ได้รับการแก้ไขในสภาพเดิมของพวกเขา (prakriti) หรือเมื่อพลังงานของสติถูกสร้างขึ้นในธรรมชาติของตัวเอง [อ้างถึงเล่มที่ 1:3]

บทความนี้ได้รับอนุญาตภายใต้ใบอนุญาตเอกสารฟรี GNU. ใช้วัสดุจากบทความวิกิพีเดีย "Yoga Sutras".